Kierdeia, Kierdejowa

nieznane

Kierdeia. (...) quod pro insigni defert tria lilia unum super aliud in campo celestino, in prima medietate scuti;
in altera vero tantum modo rubeum campum.
Jan Długosz, Insignia ..., nr 57, s. 54
Kierdeja. (...) które za znak ma trzy lilie białe jedna nad drugą w polu niebieskim, w pierwszej
połowie tarczy; w drugiej zaś tylko czerwone pole.
Tłumaczenie Danuta Szopa

Ma być tarcza wzdłuż na dwie części podzielona, na prawej stronie tarczy, powinno być
trzy lilie, jedna nad drugą wprost idące w polu błękitnym, na drugiej stronie pole czerwone:
w hełmie trzy pióra strusie.
Kasper Niesiecki, Herbarz, t. V, s. 80

(...) pole dwudzielne w słup, w prawej pobocznicy błękitnej trzy srebrne lilie andegaweńskie
w słup, lewa pobocznica czerwona. Hełm z labrami, być może z pokryciem prawej
czerwienią a lewej błękitem, zaś podbiciem srebrnym. Klejnot: krzyż łaciński między dwoma
kosami kokotowymi.
Józef Szymański, Herbarz, s. 148

Hoc insigne et talia arma Ludovicus tunc Polonie et Hungarie rex, obsideus castrum Belsum
anno Domini 1377, dignoscitur illis contulisse; ubi tunc prefatum genus nullo insignio
nobilitatum fuit. Genus Rutenicum, viri bellicosi in ea domo.
Jan Długosz, Insignia..., s. 54

Ten znak i taki herb Ludwik, wtedy zarówno Polski i Węgier król, oblegającym zamek
Belsum (Bełz) w 1377 roku, dobrze wyróżnionem nadał; dotąd wcześniej wspomniany ród
żadnego znaku szlachectwa nie miał. Ród Ruski, mężowie z tego domu wojenni.
Tłumaczenie Danuta Szopa

Czaplic, Dziusza, Hoscki, Jarmund, Kierdej, Kiernicki, Koziński, Krzywiecki, Pohorecki, Wielhorski.