Trambi, Tranby, Tres Tubae, Trzy Trąby, Tuba

Brzezina, Trąba

(Trąby). Tranby, tres tubas nigras transversaliter sibi iunctas in campo albo defert.

Jan Długosz, Insignia ..., nr 125, s.72


Trąby, trzy trąby czarne złączone, obrócone względem siebie w polu białym .

Tłumaczenie Danuta Szopa


Trąby trzy myśliwe oprawne w cztery strefy, każda z nich złota, w polu białym każda z nawiązaniem złotym, wszystkie trzy końcami cieńszymi jakby się w jedno centrum schodziły. Na hełmie jedni kładą dwie trąby myśliwe zakrzywione do góry, zkorony stojące, z których jedna czarna, druga prawa złota; inni zaś pięć piór strusich.

Kasper Niesiecki, Herbarz, t.IX, s. 103



(...) w polu czerwonym trzy trąby myśliwskie czarne o nawiązaniach złotych, złączone ustnikami w gwiazdę.

Józef Szymański, Herbarz, s.179

Był przy Leszku Czarnym Tatarzyn chrzczony, którego zwano Ordyńcem, ten gdy jechał na łowy z królem, nadjechał straż abo zagon tatarski. Widząc, iż mu trudno było uciec, począł z nimi mówić językiem ich, „żem ja też jest z rodu waszego i rad z wami do swej ziemie pojadę, tylko mnie posłuchajcie. Jest tu ze mną król polski w tej puszczy, a tak z was przybrawszy się mężów dobrych kilka pojedźcie ze mną, a ja go przywabię trąbą do siebie. Kiedy go pojmamy, będziemy mieć zeń wielki okup”. Pogani mu się dali namówić, on je odwiódł daleko od ludu ich wjechawszy w puszczą; kiedy rozumiał o swych już blisko, dał znać językiem polskim, wrzekomo wołając na psy i trąbiąc, rzekł: „Strzeżcie się, oto pogani”. Ci co przy królu byli, sprawili się porządnie, wywiódłszy pogan w miejsce przestrzenniejsze pojmali, dowiedzieli się sprawy od nich pewnej o wojsku ich. Wskok posłali do zamku krakowskiego po ludzie; oni czekiwają rychło-li im króla przywiodą związanego,,który prędko do nich sam z ludem przyszedłszy, poraził pogany. On Ordyniec prosił króla, aby nań łaskaw był za jego wierną posługę. Król mu powiedział: Z ochotą dam, ocz prosić będziesz”. Prosił o herb, aby go mógł mieć jako insze rycerstwo polskie. Król mu rzekł: „Jakiego chcesz, tedy dam”. On prosił, aby mu dał trąbę, takim kształtem, jaką na sobie miał, królewską. Król ochotnie mu powiedział: „Nie jedną, ale trzy”. Zaraz mu dał i opatrzenie wielkie, a uczynił rycerzem swym. Zwano go długo miasto Jordana panem Ordynem, potem położyli J-, a zwali aż po ten wiek i teraz Jordanem.

Bartosz Paprocki, Gniazdo cnoty, s.1061



Genus polonicum, simulacionis ignarum.

Jan Długosz, Insignia ...,


Ród polski, pozornego zapału [obecnie najlepiej oddaje to wyrażenie „słomiany zapał”].

Tłumaczenie Danuta Szopa

Amfor, Brzeziński, Ciarnowski, Ciążyński, Cyryna, Czaszawski, Czaszyński, Dawidowicz, Dobiński, Dowgielt, Dyakowski, Dziewałtowski, Falczewski, Gorzkowski, Grobicki, Hryczyna, Iwaszkiewicz, Jaszczołd, Jordan, Kierdej, Klichowski, Kolecki, Kolnicki, Kołek, Komajewski, Konwicki, Kosmowski, Krąkowski, Krzykawski, Kumorowski, Miękicki, Narbut, Niewier, Ostyk, Ościk, Otwinowski, Pakoszewski, Piętkiewicz, Pszonka, Radziwiłł, Rozwadowski, Rudomina, Russanowski, Rustejko, Rzeczkowski, Sadkowski, Schenhing, Sirewicz, Siruć, Sośnicki, Stanczykiewicz, Stojowski, Świerczowski, Świętorzecki, Tokara, Tokarzewski, Walawski, Warzycki, Winarski, Wojna, Wołk, Żagiel.